روزنامه هرالدتریبیون در سرمقاله ی روز چهارشنبه خود به مقایسه ی جایگاه و قدرت کنونی ترکیه و ایران پرداخته است.
به گزارش پایگاه تحلیلی - خبری ایران بالکان (ایربا) به نقل از فرارو، با توجه به سند فرادستی چشم انداز بیست ساله ایران ، که مقرر می دارد ایران تا سال 1404 شمسی باید قدرت اول اقتصادی و علمی منطقه سند (شامل 24 کشور از جمله ترکیه ) باشد ، مقاله این روزنامه غربی را در زیر بخوانید:
در حالی که ترکیه روز جمعه قدرتش را نشان می داد و شرکای خود را در ناتو بر سر انتخاب دبیر کل جدید آن به چالش می طلبید، رییس جمهور هوگو چاوز در تهران به گشایش بانک توسعه ایران- ونزوئلا مشغول بود.
این که در منطقه ای که خصومت در آن رو به افزایش است و به نظر می رسد تنها دوست ایران کشور بحث برانگیز ونزوئلا می باشد – حتی در شرایطی که ترکیه در ناتو خط مشی دیکته می کند، در داووس خطابه سر می دهد و دارای کرسی در شورای امنیت سازمان ملل است – اشاره بر فاصله شدید بین دو کشور از مهمترین کشورهای جهان اسلام دارد.
در دادگاه افکار عمومی جهان امروزی مسائل بی شماری ، ایران و ترکیه را از هم جدا می سازد به طوری که به سادگی می توان تشابهات مشترک آنها را فراموش کرد. هر دو کشور دارای تمدن های باستانی قبل از اسلام هستند و امپراتوری های بسیار گسترده ای بوده اند. هر دو سر زمین های راهبردی در خاورمیانه یا در نزدیکی آن را تحت پوشش قرار می دهند و از جمعیت های نسبتا بزرگ و تحصیل کرده برخوردارند (ایران دارای 66 میلیون نفر جمعیت و ترکیه 76 میلیون نفر جمعیت است.) هیچ یک از این دو کشور عرب نیستند ولی با این وجود اکثر جمعیت آنها مسلمان است. هر دو کشور همچنین بیش از هزار سال با یکدیگر در رقابت بوده و با هم همکاری دارند.
در اوایل قرن بیستم در هر دو کشور ایران و ترکیه کودتای نظامی توسط رضا شاه و آتاتورک صورت گرفت و سپس هر دو آنها به اصلاح طلبانی غیر محتمل تبدیل شدند. آتاتورک یک قانون اساس سکولار را معرفی کرد و حق رأی به زنان داد. او همچنین تأثیر عمیقی بر شاه ایران گذاشت و ترکیه تنها کشور خارجی بود که رضا شاه در طول سلطنت خود از آن دیدن کرد.
در نیمه دهه 1970 ایران سرشار از پول نفت بود و به نظر می رسید که از هر نظر از همسایه خود پیشرفته تر است. چند سالی طول نکشید که انقلابی تکان دهنده در آن رخ داد و به دنبال آن جنگ خونین ده ساله با عراق صورت گرفت. فرار گسترده مغزها به اروپا و آمریکا را به دنبال داشت – تقریبا یک سوم از پزشکان ایران و قریب به نیمی از دانشمندان آن، کشور را از مغزهای متفکر محروم ساختند.
در همین حال ترکیه علیرغم شورش های دانشجویی، کودتاهای نظامی و اعتصاب های کارگری ، در حال ساختن پایگاه قوی صنعتی بود. ترکیه که مانند ایران مورد لعن نفتی قرار نگرفته بود بهتر می توانست اقتصاد خود را انشعاب بخشد و بدون دخالت خارجی بر سرنوشت سیاسی خود حاکم گردد.
امروزه ترکیه یک قدرت اقتصادی در منطقه است و بر آسیای مرکزی تا آفریقای شمالی سلطه دارد. تصویر آن به عنوان یک کشور اسلامی مردم سالار سکولار و در حال شکوفایی با تلاش های دیپلماتیک بی سابقه آن حفظ شده است. در سال های اخیر نزدیک به 12 سفارتخانه و 20 کنسولگری در سراسر آفریقا گشوده است و در سال گذشته در استانبول اولین میزبان نشست همکاری سران ترکیه –آفریقا بود که در آن 50 کشور در عالی ترین سطح شرکت کردند.
در همین حال به نظر می رسد ایران به طور پایان ناپذیری در منجلاب مناقشه هسته ای فرو رفته است. سه بار تحت تحریم های شورای امنیت سازمان ملل قرار گرفته است. شهروندان آن در نشست های بین المللی منفور هستند. در سال 2008، سهم سرمایه گذاری ترکیه در دنیای خارج به 14 میلیارد دلار رسید. و سهم ایران به سختی به یک میلیارد دلار رسید.
از زمان انقلاب اسلامی در ایران تا کنون، مسیرهایی که این دو کشور طی کرده اند به طور گسترده ای از هم جدا بوده اند – مسیرشان در هیچ جایی بیشتر از مسیر اجرای اسلام از هم جدا نبوده است.
اعتبار سکولار ترکیه علیرغم آن که یک حزب اسلامی بر سر قدرت می باشد، قوی باقی می ماند. سال گذشته دست به ابتکار چشمگیری زد و کمیسیونی از دانشمندان تشکیل داد تا به بازنگری احادیت حضرت محمد (ص) ، که یکی از مقدس ترین متون اسلامی است، بپردازند. ترکیه همچنین سعی کرد معیارهای علمی و دانشگاهی برای رهبران مذهبی خود تعیین کند و بدین وسیله جایگاه خود را به عنوان مرکز حقیقی تعالیم اسلامی تقویت کرد.
و در حالی که در طول تاریخ ، ایران همیشه بردباری بیشتری نسبت به اقلیت های خود داشته است، ترکیه در این جبهه نیز روی دست ایران بلند شده است : در ماه مارس سال جاری، دولت ترکیه در ادامه تلاش های خود برای رها شدن از عفریت گذشته و همسو شدن با اتحادیه اروپا در اعطای حقوق سیاسی و فرهنگی به اقلیت های خود ، دستور داد قرآن به زبان کردی ترجمه شود.
تعجب آور نیست که موقعیت زنان منعکس کننده دو ایدئولوژی متفاوت است: مشهورترین سرمایه دار ترکیه خانم گولر سابانجی است ، زنی که در رأس یک شرکت بزرگ تجاری چند میلیارد دلاری است و به طور مرتب مورد احترام و تکریم دولت ترکیه قرار می گیرد. از سوی دیگر، برجسته ترین شهروند ایران برنده جایزه صلج نوبل خانم وکیل شیرین عبادی است که به خاطر تلاش هایش برای حقوق بشر به طور مرتب مورد اذیت و آزار قرار می گیرد.
در حال حاضر تنها 2/8 درصد از نمایندگان مجلس ایران زن هستند در حالی که در ترکیه رقم آن برابر با 9/1 درصد می باشد. در همین حال استعدادها و توان بالقوه زنان ایرانی که 65 درصد از دانشجویان کشور را تشکیل می دهند به خاطر فرمان هایی که برای میزان پوشش و طول اونیفورم های اسلامی آنها صادر می شود، به هدر می رود.
ایرانیان امروزه در بیان سرنوشت ملی به همسایگان ترک خود با چشم تحسین می نگرند ولی تحسینی که به طور مشخص همراه با رشک می باشد.
نوشته شده توسط شامان |
لينک ثابت
|سه شنبه 18 بهمن 1390برچسب:مقایسه جایگاه و قدرت ایران ازنگاه هرالد تریبون, مقایسه ایران و ترکیه , توسعه ایران و ترکیه , افزایش جایگاه ترکیه در ناتو , تشدید تحریم های ایران و عواقب آن , توسعه سیاسی ترکیه , مقایسه ترکیه و ایران از تظر سیاسی , مقایسه ایران و ترکیه از نظر اقتصادی, ترکیه الگوی رضا شاه , آتاتورک الگوی رضا شاه , آتاترک و رضا شاه , ,|